نکته
انسان وزندگی
هر کدام از ما در جایگاهی نشسته ایم و برایمان چه در خانه و اداره و چه در محراب و منبر اشتغال و فعالیتی است.گاه به آنچه امروز داریم قانع ایم و خیال می کنیم همان نهایت و غایتی است که می توانیم تامین کنیم. این در صورتی است که به محدودیت در انسان معتقد باشیم و او را در محدوده ای متوقف کنیم. اما اگر معتقد باشیم انسان گرچه استعدادهایش محدود است ولی با ترکیب آنها نامحدود و بی نهایت می شود هیچ گاه جایگاهی را که داریم نقطه ی آخر نخواهیم دانست. که حروف الفبا در ترکیب با هم بی نهایت کلمه و جمله بوجود می آورند. استعدادهای انسان هم در ترکیب با یکدیگر بی نهایت استعداد می آفرینند
آدمی که به ماهی چندهزارتومان حقوق یا یک مدرک یا... یا خانواده ای و بروبیایی و احیاناً یک عنوان روشن فکری و چند جلسه سخنرانی قانع است دیگر چه می خواهد!؟ اگر به این حد قانع باشد طبیعی است که حرکتی نکند طبیعی است که در رکودش بگندد.اگر به طهارت آب پاک چشمه ها و اشک پاک ابرها هم که باشد می گندد.که گندیدن ضرورت است
کفر متحرک به اسلام می رسد ولی اسلام راکد پدربزرگ کفر است.
سلمان ها در حالی که کافر بودند حرکتشان آنها را به رسول منتهی کرد و زبیرها در حالی که با رسول بودند رکودشان آنها را به کفر پیوند زد.
کفری که با حرکت همراه باشد وحشتی ندارد وحشت آنجایی است که با رکودها پیوند خورده باشیم