مولای متقیان در باره علل پیروزی و شکست ملتها می فرماید
....پس اندیشه کنید که چگونه بودند آنگاه که وحدت اجتماعی داشتند . خواسته های انان یکی ، قلب های آنان یکسان ، و دست های آنان مددکار یکدیگر ، شمشیر ها یاری کننده ، نگاه ها به یکسو دوخته و اراده ها واحد و همسو بود آیا در آن حال مالک و سر پرست سراسر زمین نبودند ؟ و رهبر و پیشوای همه دنیا نشدند ؟ پس به پایان کار آنها نیزبنگرید ؟ در آن هنگام که به تفرقه و پراکندگی روی آوردند و مهربانی و دوستی آنها از بین رفت و سخن ها و دلهایشان گوناگون شد از هم جدا شدند به حزب ها و گروه ها پیوستند خداوند لباس کرامت خود را از تنشان بیرون آورد و نعمتهای فراوان شیرین را از آنان گرفت و داستان آنها در میان شما عبرت انگیز باقی ماند . از حالات زندگی فرزندان اسماعیل پیامبر ، و فرزندان اسحاق پیامبر ، فرزندان اسرائیل )یعقوب( عبرت بگیرید ، راستی چقدر حالات ملتها با هم یکسان و در صفات و رفتارشان با یکدیگر همانند است